به نوعی مهمترین محصول پالایشگاه بنزین است که مخلوطی از جریان های مختلف پالایشگاه شامل بنزین تقطیر مستقیم (LSRG)، هیدروکربن های با گستره دمای جوشی از دمای محیط تا 400 درجه فارنهایت می باشد. بنزین تقطیر مستقیم شامل پنتان تا هیدروکربن های سنگین تر با نقطه جوش حدود 195 درجه سانتی گراد می باشد. برای بهبود رفتارهای احتراقی، ضد ضربه بودن، وزن مخصوص، مشخصه های تقطیر، فشار بخار، میزان گوگرد، مقاومت در برابر اکسیداسیون و خوردگی، بنزین تقطیر مستقیم را با جریان های دیگر پالایشگاه مانند ایزومریت (Isomerate)، ریفرمیت (Reformate)، آلکیلات (Alkylate)، بنزین FCCU مخلوط می سازند تا به خواص مورد نظر برسند. همچنین افزودنی هایی به منظور بهبود هرچه بیشتر این خواص نیز به این فرمولاسیون اضافه می شود. افزودنی ها اغلب برای افزایش عملکرد و بهبود حفاظت در برابر اکسید شدن بنزین اضافه می شوند. اصلی ترین افزودنی، اکتان افزاها هستند که رایج ترین آنها ترکیبات اتری از جمله MTBE و ETBE است. دانسیته ویژه بنزین بین 0.71 تا 0.77 بوده که بطور متوسط دانسیته آن را 0.737 کیلوگرم بر لیتر در نظر می گیرند. بطور کلی سه نوع بنزین وجود دارد:
بنزین بدون سرب معمولی – عدد اکتان 87
بنزین سوپر – عدد اکتان 93-89
بنزین فوق سوپر
ویژگی های مهم سوخت بنزین
عدد اکتان
این پارامتر، مقیاسی جهت مشخص کردن کیفیت احتراق سوخت میباشد. دو نوع عدد اکتان شامل عدد اکتان پژوهش (Research Octane Number) در شرایط سرعت کم و رانندگی در شهر و عدد اکتان موتور (Motor Octane Number) هنگام رانندگی در جاده با سرعت زیاد اندازهگیری می شوند. حساسیت یک سوخت از اختلاف عدد اکتان پژوهش (RON) و عدد اکتان موتور (MON) بدست میآید که معمولا بین عدد10 – 6 می باشد.
فراریت (Volatility)
فراریت بنزین بسیار اهمیت دارد و توسط دو خاصیت فشار بخار (RVP) و تقطیر ASTM مشخص میشود. محدوده جوش بنزین به سه قسمت تقسیم می شود که هر قسمت گویای خاصیتی از بنزین است. قسمت اول که تا 25% ابتدای بنزین است نشانگر کیفیت روشن شدن اتومبیل، قسمت دوم تا 50% نشانگر تقطیر قدرت سوخت و ارزش حرارتی آن و قسمت سوم از 50% تا 90% نشانگر میزان ترکیبات سنگین در بنزین و بیانگر میزان تجزیه ترکیبات سنگین در اثر حرارت موتور می باشد.
ناخالصی های بنزین
میزان ناخالصی ها از جمله ترکیبات گوگردی، ترکیبات آروماتیکی با تاکید بر بنزن، مواد اکسیژنه و ترکیبات الفینی است که موجب آلودگی در محیط زیست می شوند که روز به روز میزان آنها محدودتر می شود.
مطابق آخرین استانداردهای اعمال شده در دنیا میزان بنزن موجود در بنزین حداکثر 1 درصد حجمی، میزان گوگرد 10ppm ، میزان ترکیبات آروماتیکی حداکثر 35 درصد، ترکیبات الفینی 18 درصد و نهایتا میزان ترکیبات اکسیژنه نیز حداکثر تا 2.7 درصد حجمی مجاز است.
در کشور عزیزمان ایران نیز به طور متوسط روزانه 72 میلیون لیتر بنزین مورد استفاده قرار می گیرد که حدود 10 میلیون لیتر آن از خارج از کشور تامین می شود و امید است با بهره برداری از واحدهای توسعه ای از جمله ستاره خلیج فارس، بنزین مورد نیاز کشور از منابع داخلی تامین و واردات این محصول استراتژیک متوقف شود.